کاربرد تگ uses-feature در مانیفست

طراحی اپلیکیشن 

سیستم‌دلیل‌های بر پایه ی اندروید

همانطور که قبلا گفتیم، اندروید یک سیستم‌برهان متن‌باز و انعطاف‌پذیر می باشد و به همین خاطر می‌توان تغییراتی را در آن اعمال کرد. سازندگان تلفن همراه‌ها سودمند‌گیری از این قابلیت، هرمورد تغییرات موردنظر خود را بر اندروید اعمال می‌کنند. با وجود اینکه اندروید رایگان و متن‌باز می باشد، اما سرویس‌های گوگل این‌گونه نیستند و سازندگان تلفن همراه‌ها برای اینکه بتوانند از اپلیکیشن‌های مو جود در پلی استور و سرویس‌های گوگل به کار گیری کنند، بایستی طبق قانون ها این مجموعه عمل کنند؛ موضوعی که بسیاری از شرکت‌ها آن را پذیرفته‌اند.

پباده سازی نرم افزار

اما در این فی مابین شرکت‌هایی میباشند که نمی‌خواهند طبق قواعد گوگل عمل کنند. در اینجاست که سیستم‌برهان‌های مبنی بر اندروید وارد عمل می گردند. مبنای چنین سیستم‌استدلال‌هایی، اندروید است اما ارتباطی با اکوسیستم گوگل ندارند. از دربین چنین سیستم‌دلیل‌هایی، میتوانیم به سیستم‌ادله تبلت «فایر» (Fire) شرکت آمازون اشاره کنیم. سیستم‌برهان این تبلت مبتنی بر اندروید بود، البته از هیچ‌کدام از اپلیکیشن‌ها یا سرویس‌های گوگل فایده نمی‌موفقیت. برخی از شرکت‌های سازنده‌ی چینی کمتر شناخته‌شده هم از چنین سیستم‌برهان‌هایی به کارگیری مینمایند؛ سیستم‌برهان‌هایی که به نحوه شگفت‌آوری شبیه اندروید هستند، البته به پلی استور گوگل دسترسی ندارند.

کاربرد تگ uses-feature در مانیفست

درین جلسه از سری مباحث آموزش برنامه نویسی اندروید در آغاز به باز‌نگری کاربرد تگ uses-feature در برنامه نویسی اندروید پرداخته سپس جزئیات آن را با هم مرور می کنیم.

تگ uses-feature چه می‌باشد و چه کاربردی داراست؟

به نام خداوند. در جلسات پیشین با فایل مانیفست (AndroidManifest.xml) و کاربردهای آن آشنا شده‌ایم. از جمله تعیین حق دسترسی‌ها (Permission)، آیکون و نام اپلیکیشن، تم برنامه و سایر اطلاعاتی که سیستم دلیل اندروید برای بررسی اپلیکیشن به آن ها نیاز داراست.

یکی‌از‌از سایر از امکان‌هایی که در مانیفست تعریف می شود uses-feature است. لغت feature به معنی ویژگی می باشد. به این ترتیب از شیوه نامگذاری این تگ می‌اقتدار تا حدودی به سیرتکامل کاربرد آن پی برد. از این تگ برای اعلام سخت افزار و نرم افزار موردنیاز اپلیکیشن به گوگل پلی (Google Play) و سایر مارکت‌های اندرویدی استعمال می‌گردد.

فرض نمایید قصد ساخت اپلیکیشنی دارید که نیازمند به کارگیری از دوربین است. برای مثال می‌اقتدار به برنامه‌های بارکدخوان، شبکه‌های اجتماعی با محوریت مدیا مانند اینستاگرام، نرم افزارهای ثبت و ویرایش عکس و فیلم و… اشاره کرد. تمامی این موارد مستلزم وجود طاقت فرسا افزار دوربین در تلفن همراه یا تبلت یا سایر دستگاه‌های اندرویدی می باشند. یا اپلیکیشن دیگری که کاربرد آن پرداخت وجه از طریق NFC است.

در مورد ها فوق، در حالتی‌که کاربر برنامه ما را روی دستگاه اندرویدی خود نصب کند ولی از نرم افزار و دشوار افزار ما یحتاج آن برخوردار نباشد، عملا برای او کاربردی نداشته و ناچار به حذف آن از روی سیستم عامل خواهد بود. برای پیشگیری از بروز این اشتباهات می‌توانیم از قابلیت uses-feature در پروژه اندرویدی خود استفاده کنیم.

دوربین و پرداخت از طریق NFC را در گزاره قبل مثال زدم. فروشگاه گوگل پلی به امکانات و قابلیت‌های هر دیوایس اندرویدی دسترسی دارد. براین اساس می‌تواند لیست برنامه‌ها را مطابق با امکانات در دسترس کاربر به او نشان دهد.

1

در خط فوق دو ویژگی برای تگ uses-feature تعریف شده. اولی name که نام ویژگی و قابلیت ما یحتاج را نشان می‌دهد و دو‌مین الزامی بودن یا نبودنِ وجود آن را تعیین میکند.

نام android.hardware.camera نشان دهنده این می باشد که برنامه ما به وجود سخت افزار دوربین نیازمند بوده و قسمت دوم یعنی required مقدار آن true است؛ به‌این معنا که وجود این قابلیت الزامی می باشد. براین اساس اپلیکیشنی که ما در گوگل پلی منتشر کرده‌ایم فقط برای آن دسته از کاربرانی نمایش داده خواهد شد که دیوایس آن‌ها دارای دوربین باشد. ولی در صورتی که قسمت دوم false باشد به معنی غیر الزامی بودن این قابلیت است. یعنی در قسمتی از برنامه‌ی ما از دوربین استعمال میشود ولی الزامی نیست و بدون وجود سخت افزار دوربین هم می‌توان از امکانات برنامه بهره برد که در‌این‌صورت‌ اپلیکیشن ما هم در نتایج جستجوی این جور از کاربران نمایش داده خواهد شد.

1

مثلا قصد تکثیر یک برنامه انتقال فایل در مارکت گوگل پلی را دارم. این برنامه از طریق Wifi و Bluetooth قابلیت به اشتراک گذاری فایل را در بین دستگاه‌های متفاوت مهیا میکند. با اضافه کردن خط فوق به مانیفست پروژه، به گوگل پلی اعلام می‌کنم برنامه من نیاز به قابلیت بلوتوث دارااست ولی الزامی در کار نیست و مایلم برنامه من به کاربرانی که دستگاه اندرویدی‌شان ویژگی بلوتوث را ندارد نیز نمایش داده شود و بتوانند آن را روی دیوایس خود نصب کنند. در این‌حالت‌ کاربر می‌تواند صرفا از وای فای برای انتقال فولدر استعمال کند.